Jako że Azja jest moją ulubioną częścią świata, wiadome było że właśnie tam wylądujemy. Od dłuższego czasu myśleliśmy nad Birmą. Aktualnie jest dobry czas na to żeby odwiedzić ten kraj, ponieważ jest jeszcze względnie nie zadeptany przez turystów, i ostało się wiele miejsc nieskażonych lub mało skażonych ich obecnością. My niestety z racji niewielkiej ilości czasu, musieliśmy napiąć plan niemal do granic, przez co nie udało nam się zwiedzić większego obszaru Birmy.
Zacząłem więc przygotowywać plan podróży. Tradycyjnie moja dziewczyna zajmuje się sprawami związanymi z miejscami godnymi odwiedzenia, a ja resztą czyli bilety lotnicze, transporty, rezerwacje hoteli oraz szczegółowy plan.
Na przelot do Azji wybraliśmy sojusz Sky Team, konkretnie KLM na trasie WAW-AMS, oraz China Southern AMS-CAN-BKK. Bilet dla jednej osoby na wspomniane loty kosztował 2480zł. Wylot 9 Grudnia, powrót 31 Grudnia, lądowanie w Europie 1 Stycznia.
Startujemy z Bielska-Białej wieczornym pociągiem do Warszawy, po przyjeździe zatrzymujemy się jak zwykle na noc u naszego dobrego znajomego. Butla grzańca, rozmowa i nagle robi się 1:30 w nocy. Samolot wcześnie rano, więc kończymy teatrzyk i idziemy spać.
Pobudka o 4:00, taksówka na lotnisko, odprawa, potem jeszcze krótka chwila przed gate’em i pakujemy się do samolotu. Lecimy B737-700 KLM-u o rejestracji PH-BGE. Startujemy o 6:20 według rozkładu, z pasa 29. Na pokładzie poczęstunek, kawa, herbata, soki, oraz kanapka z ciemnego pieczywa z serem.
Po niecałych dwóch godzinach lądujemy na pasie 27 lotniska Schiphol. Mamy cztery godziny do odlotu więc idziemy na leżaki w hali pomiędzy gate’ami A i B.
Temu okazowi się nie odmawia.
O 6:56 miejscowego czasu lądujemy na lotnisku CAN. Szybki transfer, wszystko zajęło nam jakieś 40 minut. W samolocie przed lądowaniem podają numery lotów i bramki na które należy się udawać, a po wyjściu z samolotu obsługa lotniska zbiera pasażerów na poszczególne loty. Organizacja bardzo sprawna. Na kontroli paszportowej nie wbijają żadnych pieczątek, CAN i kilka innych największych portów w Chinach wprowadziło 72 godzinny okres przebywania na terenie Chin bez wizy, pod warunkiem posiadania rezerwacji na kolejny odcinek podróży.
Wreszcie otwierają gate i pakujemy się do autobusu, i po dość długiej jeździe wsiadamy do naszego A321 o regu B-6622. Tym razem miejsce przy oknie. Startujemy punktualnie, po drodze kilka mijanek ale niestety pod słońce. Sprawdzałem później na FR24, były to m In. A330 Cathay Pacific oraz A320 Air Asia. Fajnie za to widać było wyspę Hainan z szczytami gór wystającymi ponad mgłę. Przekraczamy Mekong i wlatujemy w tajską przestrzeń powietrzną.
O 10:30 lądujemy na Suvarnabhumi skąd musimy przedostać się na Don Mueang na kolejny lot już docelowy, do Rangunu w Birmie. Ku mojemu zaskoczeniu wszystko idzie jak po maśle, o 10:40 wychodzimy z samolotu, 11:00 wbijamy pieczątki w paszportach, 11:08 zabieramy bagaże z taśmy i suniemy na Air Asia transfer bus, który odjeżdża o 11:30. Na DMK jesteśmy po 47 minutach. Dla informacji, autobus odjeżdża ze stanowiska drugiego, trzeba pokazać rezerwację na lot Air Asia z DMK i jedziemy „za darmo”. Trasa prowadzi płatnymi autostradami, więc jeżeli nie ma po drodze atrakcji typu wypadek to na przesiadkę BKK-DMK wystarczą trzy godziny. Na DMK krótka sesja zdjęciowa. Lotnisko jest użytkowane wspólnie z wojskiem. Niestety operacje Sił Powietrznych odbywały się na drugim pasie.
Po godzinie lądujemy w Rangunie. Spora kolejka do imigration, załatwiamy formalności i bierzemy taksówkę do centrum w okienku na lotnisku za 9000 Kyatów (9$). Do centrum jedzie się prze zatłoczone przedmieścia godzinę czasu. Wreszcie dojeżdżamy na metę, czyli hotel Myint Myat niedaleko osławionego hostelu Motherland Inn 2. Warunki bardzo przyzwoite, czysty pokój z łazienką, przypomniały mi się zeszłoroczne Indie gdzie o wszystko była walka. Tutaj bez problemów, ludzie mili, pomagają we wszystkim.
Mimo zmęczenia i dość późnej pory ruszyliśmy na podbój miasta. Kuchnia azjatycka to moja namiętność. Niestety birmańska nie jest tak dobra jak tajska. Jest to coś pomiędzy indyjską a tajską. Nie mniej jedna i tak bardzo dobra. Głównie jada się tutaj zupy z makaronem, curry oraz ryż z rozmaitymi dodatkami.
Po przyjeździe do hotelu musieliśmy poczekać aż zwolni się dla nas pokój, co na szczęście nie trwało zbyt długo. Krótka drzemka, bierzemy rowery i jedziemy na rekonesans.
Kolejne dni spędzamy na objeżdżaniu okolic wzdłuż i wszerz, ostatniego dnia wzięliśmy skutery elektryczne bo trzeba było oszczędzać nogi.
Do Mandalay docieramy bardzo wcześnie, co jest niedogodnością nocnych autobusów. Na szczęście w hotelach nie robią problemów z wcześniejszym zameldowaniem się, ale mimo wszystko musieliśmy po przyjeździe koczować w lobby.
W Mandlay zostajemy trzy dni. Oglądamy miasto, słynne wzgórze nad nim, starożytne miasta Amarapura, Inwa, Sagaing i Mingun. Wszędzie pagody których już trochę mam dość po pobycie w Bagan, chociaż wrażenie zrobiła na mnie niedokończona pagoda w Mingun. W trakcie jej budowy okolice Mandalay nawiedziło trzęsienie ziemi, rozpoczęta budowla popękała i w efekcie nie została dokończona. Jej ruiny wyglądają naprawdę imponująco.
Podsumowując Birmę. Kraj bardzo przyjazny turystom. Na stronie naszego MSZ piszą żeby w miarę możliwości nie jechać. Nic podobnego. Jest bardzo bezpiecznie, ludzie są uprzejmi, chętnie pomagają a transport po kraju jest świetnie zorganizowany. Turystów nie jest zbyt dużo, chociaż są miejsca gdzie jest tłoczno. Większość z USA, Niemiec, Francji. Jest to zupełnie inny typ ludzi niż np. na tajskich wyspach. Wszyscy są dla siebie mili, wymieniają się wskazówkami, chętnie dzielą taksówki, łodzie czy inne środki transportu, wszystkie taksówki z lotnisk, dworców autobusowych braliśmy „do spółki” z innymi turystami. Według mnie Birma jest godna polecenia.
Bangkok 4:00 rano pobudka, taksówka na lotnisko i lot do Phuket. Znowu Air Asia, docelowym miejscem jest wyspa Phi Phi. Wykupiliśmy opcję Island Transfer proponowaną przez Air Asię. Polega ona na przelocie, transporcie z lotniska na przystań i łodzi na wyspę. Wszystko na jednym bilecie. Cenowo nie wiem jak to się ma do opcji kupna wszystkiego osobno u prywaciarzy, mi jednak zależało na czasie. Chciałem jak najszybciej zacząć odpoczynek.
Lecimy A320 HS-ABY czyli tym samym który przywiózł nas poprzedniego dnia z Mandalay! Podejście do lądowania na HKT od wschodniej strony, gładko siadamy, kołujemy pod terminal a tam Transaero, Nordwind, napisy w terminalu oprócz angielskich i tajskich również po rosyjsku. Samych Rosjan chmary.
Po wyjściu z terminala przechwytuje nas facet od busa, każe czekać. Dochodzą pozostali pasażerowie i ruszamy na Rasada Pier na statek. Po przyjeździe przechwytuje nas facet od łodzi, daje naklejkę na koszulkę i kieruje w odpowiednie miejsce. Odbijamy z Phuket i po dwóch godzinach dobijamy do przystani na Koh Phi Phi. Stamtąd odbiera nas kolejna łódka, tym razem już longtail, i zawozi nas do naszego resortu niedaleko plaży Long Beach. Wszystko sprawnie, szybko i już o 13:00 śmigam z maską i fajką pomiędzy kolorowymi rybkami.
Na Phi Phi spędzamy sześć dni, większość na nurkowaniu i pływaniu longtailem po okolicznych wyspach. Najlepszym punktem pobytu było jak dla mnie nurkowanie z rekinami rafowymi które upodobały sobie rafę jakieś 200m od brzegu. Rekiny nie są agresywne, wręcz boją się człowieka, chociaż zdarzały się niegroźne ataki na ludzi oczywiście przez nich prowokowane. Najbliżej udało mi się podpłynąć na odległość około 2-3 metrów. Pływałem ze stadami nawet 6-7 rekinów. Niektóre z nich mogły mieć do 2m długości. Żałuje tylko że przed wyjazdem posępiłem się na kamerę do zdjęć podwodnych.
Rok 2010, poszliśmy tak po prostu pochodzić po mieście. Patrzymy, wieżowiec. Pewnie mają restaurację na dachu. Wchodzimy, panowie na dole przed windą oznajmiają że owszem wejdziemy, ale nie w krótkich spodniach i japonkach. Trudno się mówi. Głowa na dół i odwrót.
Rok 2013. Założyłem mimo upału długie gacie, zakryte buty, i jedziemy. Pan na dole przed windą mówi: „Bardzo nam przykro ale dzisiaj trwają przygotowania do balu sylwestrowego i restauracja jest otwarta od 18:00”. Wkurzony, ale wytłumaczyłem sobie że w takim razie los chce żebyśmy tu jeszcze wrócili. Jeśli chodzi o mnie, bardzo chętnie.
BKK-CAN robimy w A321 z rejestracją B-6355. Lecimy już po ciemku więc świetnie widać ogrom Kantonu przed lądowaniem. Podczas hamowania silnikami myślałem że nas Airbus się rozleci. Takiego czegoś jeszcze nie doświadczyłem. Schowki bagażowe mało się nie pourywały. Na lotnisku jakaś uroczystość pod B787 CZ, jakieś transparenty, trochę ludzi, nie wiem o co tam chodziło. Reg tego Benka to B-2737. Przyleciał z Pekinu.
Lot spokojny, nie ma się co rozpisywać. Jedyny mankament to 12,5 godziny w fotelu. Dobrze że był bardzo wygodny i sporo miejsca na nogi
Lotniczo były to słabe wakacje. W sensie spottingu. Nad Birmą nic, w Mandalay widziałem tylko dwa razy Cessnę Caravana, i B747 Cathay Pacific na przelotowej, a nad Phi Phi za to sporo maszyn do/z KUL i SIN, ale ze zdjęć nici bo musiałbym na plażę brać aparat. Zostawały więc tylko lotniska.
Lądujemy w WAW, odbieramy bagaże, jazda na centralny i w pociąg. Szczęśliwi że wszystko poszło zgodnie z planem, zaczynamy kombinować co by tu zrobić w następne święta. W końcu to już niedługo.
Dziękuje za uwagę.
Widać, że kraju dużo schludniejsze od zeszłorocznych Indii, a Tajlandii krajobrazy wbijają w fotel. Szkoda tylko, że tak mało zdjęć egzotycznych linii, chociaż były i one. Gratuluje wczasów, bardzo niekonwencjonalnych, ale pięknych 
