Jako że czasu było niewiele, w grę nie wchodziła żadna podróż na własną rękę. Należało więc przeprosić się z wycieczkami organizowanymi. Postawiliśmy na kierunek wschodni, a jakże inaczej. Marzył mi się Oman. Biura miały w ofercie południe Tego kraju w okolicach miasta Salalah. Niestety w okolicy poza pustynią i górami nie ma nic innego więc odpuściliśmy na rzecz Emiratów. Biura podróży oferują dość sporo hoteli w tym kraju, my wybraliśmy Rotana Fujairah Resort & Spa z datą wylotu na 20 Grudnia i pobytem tygodniowym.
Z Bielska-Białej wyjechaliśmy wcześnie rano. Po godzinie z hakiem dotarliśmy na Pyrzowice. Stanęliśmy w kolejce do nadania bagażu, przy okazji porozglądałem się jaki sort Polaków leci z nami. Bagaż nadany, teraz security. Poranek na Pyrzowicach to zawsze tłok. Na szczęście lecieli z nami Rodzice mojej Dziewczyny i dzięki ich karcie kredytowej mogliśmy skorzystać z Biznes Lounge na katowickim lotnisku, a co za tym idzie z osobnej kontroli bezpieczeństwa na piętrze. Świetna sprawa. Tak oto bez kolejek, szampanem, kawą i przekąskami rozpoczęliśmy nasz urlop. Salonik w Pyrzowicach jest naprawdę świetnie zaopatrzony w jedzenie, napoje i alkohole i na dodatek ma świetny widok na płytę lotniska.
Boarding. Jedziemy pod samolot. Przyjdzie nam spędzić 6 godzin w B737-800 linii Travel Service. Mam złe wspomnienia z lotu B738 Travel Service z Colombo do Warszawy ale cóż. Czarteru się nie wybiera. Wprawdzie była opcja lecieć z Warszawy gdzie Itaka puszczała swoich klientów maszyną rejsową EK, ale tłuc się na Okęcie i z powrotem to bez sensu. Maszyna to OK-TVR lot TVP7606 miejsce 7A przy oknie. Jakby inaczej. Od dłuższego czasu obserwowałem na FR24 poranny ruch nad Morzem Czarnym i wiedziałem że trzeba się przygotować. Po starcie skierowaliśmy się na pomiędzy punkty KELEL i LENOV, potem po prostej aż do Konstancy w Rumunii. Nad Morzem Czarnym zaczęło się. Ruch z przeciwka potężny. Szkoda że w miarę przelotu oddalaliśmy się od drogi którą leciała do Europy cała chmara ciężkich. Na szczęście parę maszyn udało się złapać podczas mijanki. Tragiczne okna w naszym Boeingu dawały się we znaki jeśli chodzi o ostrzenie.
Dalsza trasa to lot do pogranicza Turecko-Irańskiego w okolicy jeziona Van, po minięciu granicy lot nad Iranem w stronę wyspy Kish, nad którą zaczęliśmy zniżanie i kombinacje do podejścia na lotnisko Ras Al-Khaimah na którym po niecałych sześciu godzinach wylądowaliśmy.
Lotnisko RKT dopiero otwiera się na ruch turystyczny, niedawno zaczął tam latać Qatar z Dohy. Na płytach postojowych same rarytasy. DC8, B727, IŁ18, cywilny C130 oraz małe składowisko nielotów. Wśród nich B743 ex Qantas.
Okolice hotelu to góry, plaża szeroka i czysta chociaż wiadomo że morze czasem wyrzuci jakiegoś śmiecia. Miejscowi spędzają weekendy na plaży, przyjeżdżając swoimi SUV-ami prawie pod sam brzeg. Rozstawiają grille, namioty i dawaj. Piknik na całego.
https://www.youtube.com/watch?v=nOFfhniUuUw
Na trzeci dzień po przylocie wybraliśmy się do Dubaju. Wypożyczyłem samochód, już wcześniej w domu przygotowałem się co do trasy i atrakcji. Do Dubaju było około 160 km. W Emiratach drogi są świetne, prawie wszędzie po minimum dwa pasy ruchu w obu kierunkach lecz obowiązują ograniczenia prędkości i lepiej się ich trzymać bo przejażdżka może się okazać droga. Cena paliwa to z tego co pamiętam 1,70 za litr benzyny Premium. W każdym razie za 57 litrów zapłaciłem 88 Dirhamów czyli mniej więcej tyle samo w Złotówkach. Nie dziwią więc na drogach samochody z silnikami 5-6 litrów. Norma to 4,0.
W Dubaju oczywiście wyjazd na Burj Khalifa, koszt to 130 zł. Bilety można (nawet trzeba) zamówić do chyba miesiąca przed datą wizyty. Potem raz że mogą być niedostępne, a dwa bardzo drogie. Bilet drukuje automat przed wejściem do wieżowca, po podaniu numeru rezerwacji.
Wreszcie stara część miasta czyli dzielnica Deira już na wieczór bo trochę nam zeszło. Zjedliśmy tam bardzo dobry kebab za 11 zł, chociaż nie bez walki bo facet próbował wypchać pitę w większości frytkami. Nie udało mu się jednak. Klimat podobny do dzielnic muzułmańskich w dużych miastach w Azji jak np. Bangkok. Tłok na ulicach, specyficzne zapachy, wszędobylscy sprzedawcy wszystkiego. Życie jak wszędzie indziej. Zupełnie inne od tego Dubaju z wieżowcami i samochodami na widok których ciężko uwierzyć że widzi się je na własne oczy.
Wybraliśmy się też na Jeep Safari. Polega to na tym, że przyjeżdża po nas do hotelu kierowca samochodem terenowym (w naszym przypadku Toyota Land Cruiser), zabiera nas na pustynię 40 km na wschód od Dubaju, następnie spuszcza nieco powietrza z opon i jazda po wydmach. Fajna zabawa. Trwało to może ze 25 minut i naszły mnie myśli jak ci kierowcy w Dakarze wytrzymują taką katorgę. Czapki z głów.
Po przejażdżce udajemy się na pokaz tańców tradycyjnych, oraz grilla. Miejsce to znajdowało się na podejściu do DXB w odległości jakieś 35 km od progu pasów. Było już ciemno ale i tak po oświetleniu zewnętrznym dało się poznać typ maszyny.
Pobyt zleciał nader szybko, lot powrotny wykonywany tą sama maszyną. Zmieniły się tylko miejsca. B737 na tak długiej trasie to przesada. Dobrze że lecieliśmy z Pyrzowic bo po tak długim locie trzeba by było jeszcze wracać do Bielska. Oglądałem potem historię lotów tego Benka, i okazało się że lata on również na Dominikanę z międzylądowaniem na Wyspach Zielonego Przylądka!
To tyle. Suma sumarum, Emiraty zrobiły na mnie spore wrażenie, kraj jest dobrze zorganizowany, ludziom żyje się wygodnie, no może poza „wieżowcowym Dubajem” gdzie według kierowcy naszej Toyoty zostało tylko 20% obywateli kraju. Oczywiście tych najbogatszych. Reszta to Europejczycy i Amerykanie na kontraktach. Pozostali arabowie ze względu na koszty życia przenieśli się do Szardży i Adżmanu. Nie ma podatków i zdawało by się że wszystko to z ropy, a tu nie! Ropa to jakieś 18% kasy w państwie. Reszta to usługi finansowe i turystyka.
No i najważniejsza sprawa: póki co jeszcze z nami nie walczą. I oby tak dalej.
Kolejna wyprawa pod kryptonimem „Kac Vegas” zaplanowana na 23 kwiecień-7 maj. Myślę że z ekipą z którą jadę (w sumie ośmiu chłopa) kryptonim akcji nie jest przesadzony.
